Szkoła Podstawowa nr 10 w Legnicy - Kalendarium

            Powieściopisarka i publicystka, wnuczka Juliusza Kossaka, córka Tadeusza Kossaka i Anny z Kisielnickich

• Urodziła się 10 sierpnia 1889 roku w Kośminie koło Dęblina.
• Dzieciństwo i młodość spędziła na Lubelszczyźnie i na Wołyniu.
• Pani Zofia wcześnie zaczęła czytać książki.
• Od 1906 roku była nauczycielką w szkółce Polskiej Macierzy Szkolnej.
• W latach 1912-1913 studiowała malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych
  w Warszawie, a w latach 1913-1914 rysunek w Szkole Rysunku w Genewie.
• Zadebiutowała w 1913 roku krótkimi opowiadaniami.
• W roku 1915 poślubiła Stefana Szczuckiego i zamieszkała w Nowosielscy.
• Tam przeżyła z dwojgiem małych dzieci dramatyczne wydarzenia rewolucji październikowej.
• Wspomnienia opisała w swej książce o charakterze autobiograficznego pamiętnika pt. Pożoga - wspomnienia z Wołynia 1917-1919 (1922).
• W roku 1922 zmarł mąż Zofii i pisarka przeniosła się z Wołynia na stałe
  do majątku ojca w Górkach Wielkich koło Cieszyna.
• Pisarka zajęła się studiowaniem dziejów Śląska.
• W 1925 roku wyszła powtórnie za mąż za majora dyplomowanego Zygmunta Szatkowskiego.
• Zofia Kossak rozpoczęła powieściopisarstwo historyczne utworami: Beatum scelus (1924), Z miłości (1926), Złota wolność (1928).
• W roku 1929 ukazał się zbiór jedenastu zbeletryzowanych legend o świętych pt. Szaleńcy Boży.
• W 1930 roku powstała powieść historyczna Legnickie pole.
  Tematykę dziejów Śląska przedstawiła w zbiorach opowiadań Wielcy i mali (1927) oraz Nieznany kraj (1932).
• Tematem, który pasjonował pisarkę, były wyprawy krzyżowe.
• Odbyła pielgrzymkę do Ziemi Świętej, dotarła do Egiptu, Aten, Stambułu.
• Po sześciu latach powstała trylogia, złożona z sześciu książek:
  cz. I pt. Krzyżowcy (1935), składająca się z czterech tomów (Bóg tak chce. Fides Graeca, Wieża trzech sióstr, Jerozolima wyzwolona), cz. II pt. Król trędowaty i cz. III pt. Bez oręża (1937).
• Dzieło to przyniosło autorce wielki rozgłos i znaczące nagrody: Złoty Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, hiszpański Krzyż Zasługi Zakonu Rycerskiego św. Łazarza
  oraz nagroda czytelników „Wiadomości Literackich".
• W roku 1939 Zofia Kossak napisała jeszcze dwie powieści historyczne z XVII wieku: Suknia Dejaniry oraz Trembowla.
• Ważne miejsce w jej twórczości zajmują utwory dla dzieci i młodzieży: Kłopoty Kacperka góreckiego skrzata (1926), Topsy i Lupus (1931), zbiór nowel Bursztyny (1936), powieść Puszkarz Orbano (1936), Gród nad jeziorem (1938), Na Śląsku (1939).
• Po wybuchu II wojny światowej Zofia Kossak opuściła majątek rodzinny
  i wyjechała do Warszawy.
• Aktywnie działa w ruchu konspiracyjnym i prowadzi działalność charytatywną.
• Była współredaktorką pierwszego pisma podziemnego „Polska żyje"
  oraz tajnej gazetki dla młodzieży „Orlęta".
• Jako redaktorka tajnych pism była poszukiwana przez gestapo.
• W roku 1941 była współtwórczynią tajnej organizacji katolickiej Front Odrodzenia Polski (FOP).
• Współpracowała z Delegaturą Rządu Polskiego w Londynie.
• W 1942 roku Zofia Kossak zainicjowała utworzenie Komitetu Pomocy Żydom (kryptonim Żegota).
• Była autorką słynnego Protestu, który piętnował hitlerowskie zbrodnie na Polakach i Żydach i wzywał do ich ratowania.
• Za swą działalność na rzecz pomocy Żydom została po wojnie odznaczona medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata".
• W 1943 roku pisarka została aresztowana i wywieziona do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu.
• W kwietniu 1944 została przewieziona do Warszawy i osadzona na Pawiaku, gdzie skazano ją na śmierć.
• Sto dni oczekiwania na wykonanie wyroku w stanie skrajnego wycieńczenia nie złamało jej woli i wiary.
• W zabiegów Delegatury Rządu i podziemia udało się ją uwolnić na dwa dni przed wybuchem Powstania Warszawskiego.
• Po wybuchu Powstania Warszawskiego Zofia Kossak włączyła się w akcję powstańczą.
• Całe powstanie przeżyła w walczącej Warszawie. W szeregach Armii Krajowej walczyli równocześnie jej syn Witold i córka Anna.
• Do 1945 roku przebywała wraz z córką w Częstochowie, gdzie spisała swoje wstrząsające wspomnienia obozowe w książce pt. Z otchłani (1946).
• Syn jej razem z ojcem, który przebył wojnę w niewoli niemieckiej, dostał się do Armii Polskiej we Włoszech.
• Po wojnie, zmuszona do opuszczenia kraju, wyjechała do Anglii.
• Mieszkała z rodziną najpierw w Londynie, a potem na farmie w północnej Kornwalii.
• Na emigracji Zofia Kossak powróciła do literatury.
• Powstały wysoko cenione przez zagranicznych krytyków i czytelników następujące książki: powieść z czasów biblijnych Przymierze (1952), zbiór opowiadań Rok polski (1955) oraz pierwszy tom opowieści rodzinnej Dziedzictwo (1956).
• W 1957 roku pisarka wraz z mężem powróciła do Polski. Początkowo zamieszkała w Warszawie, ale wkrótce osiadła w rodzinnych Górkach Wielkich.
• Ostatnie dziesięciolecie życia poświęciła pracy literackiej i publicystycznej.
• Kontynuowała „sagę rodzinną", wydając dalsze dwa tomy Dziedzictwa (t. II 1964, t. III 1967) przy współpracy z mężem.
• Napisała również wraz z mężem książkę Troja Północy (1960).
• Zofia Kossak zmarła w dniu 9 kwietnia 1968 roku w Bielsku-Białej.
• Została pochowana na wiejskim cmentarzu w ukochanych Górkach Wielkich, w grobie rodzinnym obok grobu rodziców.